Καλοκαίρι του 2015 στις Ράχες Στυλίδας.
Ο ζωγράφος, διακοπεύει στο σπίτι του Σπύρου Μουστάκα και της Αθανασίας Καδδά.
Σε απόσταση περίπου εκατό μέτρα από την παραλία και μέσα στο υπέροχο κήπο της Αθανασίας, ο ζωγράφος βρήκε στέγη κάτω από την μεγάλη πέργκολα με την αναρριχώμενη πασχαλιά.
Ένα πραγματικός παράδεισος ο κήπος. Με εκατοντάδες λουλούδια που ήταν αδύνατον μέσα σε λίγο χρόνο να αισθανθείς την ομορφιά τους.
Φαίνεται πως ο Βαρελάς, δεν ήθελε να αποδώσει με ρεαλισμό τα λουλούδια.
Άλλωστε πάντα έλεγε: «…την φύση δεν μπορείς να την αντιγράψεις, είναι μοναδική, βρες ένα τρόπο να πεις κάτι για αυτήν και το έργο της» και τα λουλούδια της Αθανασίας είχαν να πουν πολλά, τόσο για την ίδια, όσο και σε εμένα.
Ο Βαρελάς, όπου και να πήγαινε, πάντα κουβαλούσε τα άκρως απαραίτητα για ζωγραφική. Τα μπλόκ, τα πενάκια, μια μικρή κασετίνα με οξείδια των μετάλλων, ένα κουτάκι ακουαρέλες , κάρβουνα και ξηρό παστέλ. Αυτά και λίγα σωληνάρια με τέμπερα, μαζί με τα απαραίτητα μπλοκ για ακουαρέλα , ακρυλικά, ήταν πάντα μέσα στις αποσκευές.
Για πρώτη φορά προσέγγιζε στην Εργογραφία του τα λουλούδια και μάλλον, το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, ως προς την απόφαση και ως προςτην απόδοση .
Για το πώς ονομάζονται τα λουλούδια που ζωγράφισε, δυστυχώς ο Βαρελάς δεν κράτησε σημειώσεις για την ονομασία τους.
Περισσότερα δείτε στο pdf -->