Στην ενότητα αυτή διαφαίνεται ο προσανατολισμός στη θεματική που επιλέγει να αναδείξει ο ζωγράφος την οποία διατυπώνει με σαφήνεια στο μονόγραμμά της πρώτης έκθεσης της «Μετ άλλων ανθρώπων έργο Ι», το Γενάρη του 2010 στη γενέτειρα του τη Λειβαδιά
«Ζώνη. Τι περίεργη λέξη.
Σαν κάτι ξεχωριστό. Λέξη συνυφασμένη με πολεμικές ανταποκρίσεις.
Πολεμική Ζώνη.
Απαγορευμένη Ζώνη
Τσιμπίδες, σωληνάδες, ελασματουργοί, ναυπηγοί, εφαρμοστές, ηλεκτρολόγοι, καραβομαραγκοί, αμμοβολιστές, μάστοροι και βοηθοί, ένα πραγματικό μελισσολόι, κόβει και ράβει το μέταλλο, του δίνει μορφή και δύναμη, σκαριά να αντέχουν τον πλου της γης ανθρώπους και αγαθά.
Μέγας είσαι άνθρωπε και θαυμαστά τα έργα σου!
Εκεί στο Πέραμα, η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν χθες, καρέ – καρέ στα «καρνάγια» του παλιού κινηματογράφου, στη λαμαρίνα που όλα τα τρώει.
Στα διπύθμενα και τις ανθρωποθυρίδες, άνθρωπος και μέταλλο, γίνονται ένα,
Άνθρωποι, ένα με τη σκουριά και τη Μοράβια.
Φλόγιστρο η ψυχή τους, τίμημα η ζωή τους, στην πιο άγρια μορφή εργασίας, στα όρια ζωής και θανάτου.
Χάσαμε πολλούς, αντέχουν οι υπόλοιποι»
«…..ήλιος στο χάραμα, καλημέρα και ευχή για έργο…
…..στον άνθρωπο, αυτόν τον μέγα, που κινεί γη και ουρανό, εκατομμύρια χρόνια τώρα, άλλοτε δυνατός, κατά πόσο θέλει και μπορεί «δημιούργησε του κόσμου τα καλά».
Αυτό το λένε πλούτο.
…όμως από άνθρωπος έγινε τάξη, συμφέρον.
…εδώ τα πράγματα αλλάζουν.
Αδιάκοπη η πάλη για κυριαρχία, της μιας τάξης, πάνω στην άλλη.
Προσωπικά, πάντα πεζός συμπορευόμουν
Καβάλα στο άλογο, δεν ήμουνα ποτέ.
Δεν είχα άλλη επιλογή.
Προπατορικό αμάρτημα, το γένος εργαζόμενος, με έταξαν και τάχθηκα.
Στο χρώμα και την τέχνη αυτοδίδακτος
Σταθερή μου θέση, ο άνθρωπος, ιδιαίτερα εκείνος όπου με χέρια και γνώση προσφέρει αδιάκοπα υλικά και πνευματικά αγαθά.
Δημιουργό και Παντοκράτορ!»
Περισσότερα δείτε στο pdf -->