Η περίοδος 1987 – 2004 για το ζωγράφο Βαρελά Παναγιώτη είναι γεμάτη αντιφάσεις. Από την μία, η ικανοποίηση των δημιουργικών αναγκών της βιομηχανίας και από την άλλη, η ανάγκη για ατομική έκφραση.
Τα ταξίδια, κυρίως σε ορεινές περιοχές. Οι φωτογραφικές σημειώσεις ήταν το καταφύγιο για την ζωγραφική.
Μια έντονη εικαστικά περίοδος, με θεματογραφία που ξεκινούσε από την τοπιογραφία, έως την εσχατιά της αγιογραφίας, παρατηρείται στα έργα του αυτή την περίοδο.
Προάγγελος για πιο δομημένο θεματογραφικά έργο και συνάμα διαρκείς έρευνα στη μορφή.
Τα υλικά εναλλάσσονταν. Λάδια, οξείδια των μετάλλων, τέμπερες, ακρυλικά, κάρβουνα, ακουαρέλες. ‘Ολα ήταν στη φαρέτρα του ζωγράφου. Η διαχείριση του χρόνου του, καθόριζε το εκφραστικό μέσο και το υλικό που θα χρησιμοποιούσε στον καμβά, στο χαρτί, στο ξύλο.
Στον κατάλογο αυτό, θα δείτε στο έργο του Βαρελά, κυρίως την πρώιμη εποχή του και την πειραματική διάθεση που πάντα τον διακατείχε.
Άλλωστε πολλές φορές έλεγε ότι « Η ανησυχία είναι πηγή δημιουργικότητας, αρκεί να υπάρχει πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Στη ζωγραφική δεν υπάρχει λάθος, κάθε βήμα είναι και μια πληροφορία για αλλαγή. Είμαστε έτοιμοι να αποφασίζουμε σε κλάσματα δευτερολέπτου»
Περισσότερα δείτε στο pdf -->